سیستم دیمون(Damon system) یکی از سیستم های رایج اصلاح مشکلات دندانی است. این روش درمان از روش هایی است که نیاز به کش برای اتصال سیم به براکت دندانی ندارد.این روش می تواند در کاهش اصطکاک موثربوده و باعث تسهیل حرکت دندان شود.با حذف کش ها امکان جذب غذایی نیز کمتر شده و بهداشت دهانی آسان تر می شود. از نظر عده ای عدم اتصال کامل سیم به براکت باعث می شود تا امکان رفع کامل نامرتبی دندان قراهم نشود.و همچنین تبلیغ در خصوص آسان تر شدن بهداشت می تواند تاثیر منفی در الگوی بهداشت دهان افراد داشته باشد. روش درمان: در این روش درمان ارتودنسی با نیروی بسیار کم آغاز می شود.ترکیب جنس سیم های مورد استفاده در این روش از مس،نیکل،تیتانیوم است.فرم این سیم ها از فرم قوس دندانی بزرگتر است. بنابراین امکان گسترش قوس دندانی را فراهم می کند.نیروی کم این سیم ها باعث واکنش بهتر الیاف نگهدارنده دندان ها می شود و سازگاری بافتی بهتری فراهم می کند.
یکی از روشهای درمانی ارتودنسی برای بیماران با فک بالای عقب و فک پایین جلوزده، عقب بردن فک پایین می باشد که در موارد کمی درمان موثری برای کودکان دارای نقص رشدی فک بالادر دوره دندانی مختلط می باشد.
یکی از روشهای درمانی ارتودنسی برای بیماران با فک بالای عقب و فک پایین جلوزده، جلو آوردن فک بالامی باشد که درمان موثری برای کودکان دارای نقص رشدی فک بالادر دوره دندانی مختلط می باشد.
مشکلی که بیشتر بیماران با آن روبهرو هستند، مشکلات دندانی و نامرتبی دندانهاست. زمان مناسب برای شروع درمان ارتودنسی برای این افراد سنین 12 تا 13 سالگی است چون در این سنین دندانها در حال رویش فعال هستند اما ...در
مورد بیمارانی که مشکلات اسکلتی دارند، به عنوان مثال فک بالای آنها جلوتر
از موقعیت طبیعی است یا برعکس فک پایینشان عقبتر از موقعیت مناسب خود
قرار گرفته است، بهترین زمان برای شروع درمان سالهای آخر قبل از بلوغ است
چون میتوان از بلوغ برای درمان این ناهنجاریها استفاده کرد.
بنابراین
سن 9 سالگی برای دختر خانمها و سن 11 سالگی برای پسرها را برای این گروه
از بیماران توصیه میکنیم. کودکان در این سنین در اواخر دوره دندانی مختلط
هستند، یعنی دورهای که هم دندانهای شیری و هم دندانهای دایمی در دهان
قرار دارند و به علاوه سرعت رشد در کودکان در قله خود قرار دارد.
من
اعتقاد دارم سن شش سالگی همزمان با رویش اولین دندان آسیا است، بهتر است
کودک از سوی یک متخصص ارتودنسی معاینه شود تا تابلویی از آینده بیمار برای
والدین تصویر شود، به این ترتیب وضعیت مشکلات بیمار در آینده به والدین
گوشزد میشود و اگر قرار است در سن مشخصی اختلالی برای کودک به وجود آید،
پیشبینی شده و اقدامات پیشگیری و درمانی به موقع انجام خواهد گرفت.
این مشاوره فقط با هدف هدایت والدین انجام میگیرد و لازم است درمانهای ارتودنسی معدودی از این سن آغاز شود.
مدت
استفاده از پلاکها بستگی به مشکل و ناهنجاری بیمار دارد. اگر یک بیمار در
سن مناسب، درمان ارتودنسی را آغاز کند، حدود 1.5 تا 2 سال طول مدت درمان ارتودنسی او خواهد بود.
البته به دنبال آن برای حفظ نتایج درمان، باید برای مدت مشخصی از دستگاهها (پلاکهای) ارتودنسی نگهدارنده استفاده کند. استفاده از این پلاکها برای حفظ و تثبیت موقعیت جدید دندانها لازم است بنابراین به صورت متداول یک درمان ارتودنسی 2 تا 2.5 سال طول میکشد.
اگر عامل مسبب ناهنجاری هنوز وجود داشته باشد، زمان استفاده از پلاکهای ارتودنسی نگهدارنده، طولانیتر میشود.
اگر استفاده نشوند، ناهنجاری دندانی خیلی سریع بازمیگردد و دندانهای ردیف شده خیلی سریع به حالت اولیه خود باز میگردند.